Frankenstein (stwór)

Frankenstein

Fikcyjna istota występująca w powieści Frankenstein  Mary Shelley oraz jej filmowych ekranizacjach i ich sequelach. W powieści, postać ta nie posiada imienia i jest nazywana stworem lub potworem. W kulturze masowej zwykle określa się ją jako stwór Frankensteina, potwór Frankensteina lub po prostu Frankenstein od nazwiska jej twórcy - naukowca doktora Wiktora Frankensteina.

Frankenstein

Kraken

Kraken topiący statek

Legendarny stwór morski. Prawdopodobnie źródłem legend są spotkania z kałamarnicą olbrzymią.

Kraken topiący statek

Bazyliszek (mityczny stwór)

Wizerunek bazyliszka

Czasem nazywany królem węży – mityczne stworzenie, pojawiające się w legendach, podaniach i bajkach wielu narodowości (także w Polsce). Bazyliszek, rodzący się z jaj, które składają siedmioletnie koguty, a następnie wysiadywany 9 lat przez ropuchy lub węże, może żyć wiele wieków. Wg innych legend bazyliszek jest stworzeniem, które rodzi się raz na 100 lat z jaja złożonego przez koguta. Jest smokiem. Wyglądem przypomina olbrzymiego węza, kojarzony jest także z jaszczurką. Może osiągnąć do piętnastu metrów długości. Żywi się wszelkiego rodzaju ssakami, ptakami, a także większością gadów. Jest śmiertelnym wrogiem pająków. Do obrony służą mu kły oraz wręcz toksyczny oddech, przede wszystkim jednak znany jest ze swojego spojrzenia – kto spojrzy mu w oczy natychmiast zmienia się w kamień. Fakt ten w legendach był powszechnie wykorzystywany: bohater podstępem zmuszał bazyliszka, aby ten spojrzał w lustro lub w inny przedmiot, w którym może ujrzeć swoje odbicie, aby uśmiercić gada. Naturalnym czynnikiem, który może doprowadzić do śmierci bazyliszka jest pianie koguta. Zabić mogła go również łasica swoim zapachem

Bazyliszek, który szuka pożywienia

Troll

Wizerunek trolla

Zwykle wielkie, tępe, powolne, brutalne stworzenie fantastyczne unikające słońca (często zmienia się pod jego działaniem w kamień). Zazwyczaj jego atrybutem jest wielka maczuga.

Figurka Trolla

Faun

Grający Faun

Staroitalski bóg płodności, bożek lasów górskich, opiekun pasterzy, darzący płodnością ich stada, nauczyciel uprawy roli. Często występujący w otoczeniu innych bóstw leśnych, utożsamiany z greckim Panem. Przedstawiany w postaci brodatego mężczyzny z koźlimi rogami i kopytami.

Wizerunek Fauna

Ogr

Ogr zabijający dziecko

Legendarne stworzenie z mitów Północnej Europy. Ogry to rasa człekokształtnych stworzeń, gwałtownych i okrutnych potworów jedzących ludzkie mięso. Ogry są - w przeciwieństwie do trolli inteligentne, ale i tak ludziom zwykle udaje się je pokonać – nawet pomimo ich wielkiej siły.
Jednym z najsłynniejszych ogrów we współczesnej kulturze jest Shrek z komputerowo animowanego filmu pełnometrażowego. Postać ta łamie wiele stereotypów na temat ogrów.

Kotołak (wilkołak)

Wizerunek Kotołaka (Wilkołaka)

Fikcyjny gatunek, stworzony na wzór wilkołaka.
Istnieją różne wyobrażenia kotołaków. Dwa główne to:

• Człowiek, który może przemienić się w ogromnego kota. Wtedy staje się niebezpieczną bestią.
• Przedstawiciel nowego gatunku, hybryda człowieka i kota. Owłosiony, z długim ogonem i ostrymi pazurami, charakteryzujący się zwinnością zwierzęcia oraz umysłem człowieka.

Kotołak

Wampir

Fantastyczna istota, żywiąca się ludzką krwią, prawie nieśmiertelna, o ludzkiej postaci i charakterystycznych wydłużonych kłach. Wampirom przypisywane są liczne zdolności paranormalne, m.in. regeneracja, hipnoza, wyczulony słuch, niezwykła prędkość.

Wampir

Słynny wampir Drakula

Pegaz (koń ze skrzydłami, mitologia grecka)

Lecący Pegaz

W mitologi greckiej skrzydlaty koń zrodzony z krwi Meduzy, która trysnęła, gdy Perseusz odciął jej głowę.
Pegaz zamieszkiwał okolice źródła Pirene na Akrokoryncie. Odnalazł go tam Bellerofont, który przy użyciu złotego wędzidła, otrzymanego od Ateny, zdołał okiełznać rumaka. Przy jego pomocy heros pokonał Chimerę, planując następnie wznieść się na jego grzbiecie na szczyt Olimpu. W drodze na szczyt Bellerofont został jednak zrzucony z grzbietu skrzydlatego rumaka przez Zeusa. Na szczyt dotarł jedynie Pegaz. Od tego momentu służył on Zeusowi, który po śmierci przeniósł go na nieboskłon tworzącgwiazdozbiór Pegaza.

Czarny Pegaz

Gwiazdozbiór Pegaza

Jednorożec

Jednorożec podczas pełni księżyca

Stworzenie fantastyczne, występujące w mitach i legendach, posiadające jeden róg pośrodku czoła. Najwcześniej opisane przez Ktezjasza w V-IV w. p.n.e.; Pliniusz Starszy dodał mu jeszcze łeb jelenia, stopy słonia i ogon lwa. W średniowieczu przedstawiano go z głową i korpusem białego (rzadziej czerwono-czarnego) konia, rumaka, dodając niekiedy nogi jelenia i lwi ogon. Jednorożca uważano za jedyne zwierzę mające odwagę atakować słonia, posiadające tak ostre kopyta, że jedno ich uderzenie rozcina słoniowi brzuch. Odwiecznym symbolem jednorożca jest tęcza.

Biegnący przez zarośla jednorożec

Feniks (stwór mityczny)

Feniks czerwony

Mityczny ptak, uznawany za symbol, ciała niebieskiego Słońca oraz wiecznego odradzania się życia.
Był znany wszystkim pisarzom, poczynając już od Herodota, według którego miał przybywać z Arabii co 500 lat.
Według innych był to ptak indyjski o purpurowo-złotym (ognistym) upierzeniu, który przebywał w powietrzu 500 lat. Po owym czasie miał przylatywać do Heliopolis w Egipcie, gdzie spalał się jakoby na ołtarzu świątyni na popiół. Jednak już następnego dnia miał się odradzać z popiołów (powiedzenie "jak feniks z popiołów"), a trzeciego - zupełnie dorosły - pozdrowiwszy kapłana, miał odlatywać na kolejne 500 lat. Według jeszcze innych podań zjawiał się co 1461 bądź 7006 lat.

Lecący Feniks prosto do Słońca, jego symbolu

Gryf (mityczny stwór)

Gryf

  Mityczne zwierzę przedstawiane najczęściej z ciałem lwa oraz z głową i skrzydłami orła. Niektóre źródła dodają jeszcze uszy dzikiego osła. Na początku gryf pojawia się w sztuce, znacznie później w literaturze, widać także znaczne różnice pomiędzy opisami gryfa a jego obrazowaniem. Najstarsze przedstawienia pochodzą ze starożytnej Mezopotamii z ok. 3000 r. p.n.e., równocześnie motyw pojawił się w Egipcie. Do Europy dotarł ok. 1600 r. p.n.e. poprzez wyspy Kretę i Cypr. Pierwsza wzmianka pisana o gryfach pochodzi z ok. V w. p.n.e..

Harpia (stwór mitologiczny)

Harpia- ptak z kobiecą głową i ostrymi szponami

W mitologi greckiej duchy (demony) porywające dzieci i dusze oraz uosabiające gwałtowne wiatry. Uchodziły za córki Taumasa i Okeanidy Elektry oraz za siostry bogini Iris.

Chimera (mityczny stwór)

Chimera

W mitologi greckiej ziejący ogniem potwór, smok, dziecko Tyfona i Echidny. Przyjmuje się najczęściej, że miała głowę lwa, ciało kozy i ogon węża^.
Opisy w różny sposób przedstawiają tego potwora. Np. w Iliadzie czytamy, iż to Amisodar, król Licji:

"Straszną Chimajrę

niegdyś na zło ludzi wielu wykarmił i wyhodował."

Diabeł

Diabeł

W judaizmie i chrześcijaństwie ogólna nazwa złych, upadłych aniołów; inne określenia: szatan, demon.
Początkowo w folklorze polskim diabły były to legendarne, rogate postacie, wywodzące się od złych lub złośliwych demonów – tzw. czartów lub biesów – pochodzących z mitologi słowiańskiej. Dopiero po chrystianizacji słowo diabeł stało się synonimem słowa szatan.

Szatan

 

Znak szatana, diabła

Olbrzym

Odyseusz i Polifem

Zwany także wielkoludem – fikcyjna istota podobna do człowieka, lecz o wiele od niego większa. Występuje w licznych mitach, baśniach i legendach, a także literaturze fantasty i grach fabularnych. Choć słowo gigant w szczególności odnosi się do istot z mitologi greckiej, używane jest też często po prostu jako synonim "olbrzyma".

Baba Jaga

Baba Jaga, która knuje plan

Postać Baby Jagi, pierwotnie prawdopodobnie ważna w słowiańskiej mitologii, przetrwała jedynie w zdegradowanej formie jako element folkloru. Występuje tam jako stara, odrażająca wiedźma (obwisłe piersi, jedna kościana noga, ślepa lub niedowidząca), mieszkająca w chatce na kurzej stopce w głębi lasu. Babie Jadze często towarzyszyły czarny kot, kruk, sowa lub wąż. Porywała błąkających się po lesie ludzi (zwłaszcza dzieci), a następnie ich mordowała i zjadała. Przypisywano jej też zsyłanie chorób i innych dolegliwości. Na końcu opowieści zazwyczaj staczała walkę z bohaterem pozytywnym i ginęła. Sporadycznie występuje w folklorze motyw łaskawej Baby Jagi, pomagającej ludziom.

 

 

 

Baba Jaga lecąca na miotle

Kobieta przebrana za złą czarownicę Babę Jagę

Elf

Elf wpatrzony w pełnie księżyca

Stworzenie rodem z mitologii germańskiej. Z początku elfy były pomniejszymi bożkami natury i płodności, później były przedstawiane jako chochliki lub duszki leśne bądź wodne. W  folklorze przedstawiane są jako małe, wyglądające młodzieńczo ludziki wielkiej piękności, żyjące w lasach, źródłach, studniach, a nawet pod ziemią. Wierzono, że są długowieczne, jeśli nie nieśmiertelne i posiadają różnorakie magiczne moce.

Leśny elf

Folklor- symboliczno-artystyczna dziedzina kultury ludowej, mająca charakter wieloskładnikowy, niejednolity i synkretyczny.

Smok

Fikcyjne stworzenie, najczęściej rodzaj olbrzymiego, latającego gada. Występuje w licznych mitach i legendach oraz w literaturze i filmach dla dzieci i nie tylko. Według wielu mitów smoki obdarzone były dużą inteligencją, potrafiły posługiwać się magią, znały ludzką mowę, a ich największym plusem było to, że potrafiły ziać ogniem. Poza tym posiadały lub strzegły rozmaitych skarbów. Smoki przesiadywały w różnych miejscach, najczęściej w mokrych miejscach, np.:
- przy jaskiniach
-przy bagnach
-przy studniach
Różne zwierzęta podobne do smoków występowały w mitologiach wielu kultur. Smoki są istotami reprezentującymi siły natury i cztery żywioły, zwłaszcza zaś ogień i powietrze. Smok był też często używany w roli symbolicznej.
Typowy smok ma cztery łapy, często pojawiający się w herbach smok dwunogi nosi nazwę wyvern. Ma również jedną głowę, wielogłowy smok nosi nazwę hydra.

Dwa wizerunki smoka i jeden z bajki pt. "Amerykański Smok Jake Long"

American Dragon: Jake Long

Amerykański smok Jake Long

Czerwony Smok

Wyobraźnia

Wyobraźnia chłopca marzyciela

Zdolność do przywoływania i tworzenia w myślach wyobrażeń.